Skóra jest materiałem wyjątkowym ze względu na swoją niepowtarzalność i unikalne cechy użytkowe. Każdy, kto decyduje się na skórę, akceptuje tym samym jej charakter nadany przez ślady po bliznach, zadrapaniach, ukłuciach, różnice w fakturze i odcieniach. Takie i podobne znaki nie są wadą, a jedynie gwarancją autentyczności naturalnego pochodzenia. Rys lica skóry jest unikalną kompozycją włókien, co nadaje jej zawsze unikalny wygląd.
Do skórzanej odzieży czy butów nikogo nie trzeba przekonywać. Wątpliwości czasem budzą walory użytkowe skórzanych tapicerek. Czy są warte swojej ceny? Z pewnością TAK.
Skóra jest najstarszym materiałem tapicerskimi do tej pory nie doczekała się lepszego zamiennika. Przede wszystkim jest bezpieczna dla najbardziej wrażliwych z nas – cierpiących z powodu alergii. Skóra nie akumuluje kurzu, uniemożliwia penetrację przez alergeny zwierzęce, nie pochłania dymu papierosowego. Jest doskonała do wypoczynku ponieważ dostosowuje swoją temperaturę do warunków otoczenia. Gdy siadasz na skórzanej tapicerce, skóra dostosuje swoją temperaturę do Twojego ciała (w pierwszej chwili będzie się wydawało, że jest chłodna w pokoju o temperaturze np. 18 stopni, ale po chwili uzyska miejscowo temperaturę ciała). Dzięki temu, iż skóra potrafi oddychać, może regulować swoją wilgotność pochłaniając lub oddając wilgoć, zmieniając przy tym swoją wagę nawet do 25%, co czyni ją swoistym regulatorem wilgotności w pomieszczeniu. Efekt – na skórze się nie pocimy. Dodatkowo budowa skóry zapewnia jej elastyczność i jednocześnie wysoką wytrzymałość na rozerwanie.
Skóra w dzisiejszych czasach może być pozyskiwana z niemal każdego zwierzęcia. Oprócz kilku wyjątków skóry są pozyskiwane zwykle jako produkt pochodny. Zwierzęta są hodowane dla ich mięsa, mleka lub wełny, nie dla samej skóry, co w konsekwencji powoduje, że to nie popyt ze strony garbarni decyduje o ilości dostępnego surowca. Światowa dystrybucja skór surowych lub wygarbowanych (wet blue, wet white) do poszczególnych gałęzi przemysłu, który je przetwarza wygląda w przybliżeniu tak:
– przemysł obuwniczy – 50%
– przemysł odzieżowy – 33%
– przemysł kaletniczy – 10%
– przemysł meblowy – 5%
– inne – 2%
Wykorzystywanie skór do produkcji mebli ma długą tradycję i mimo, iż przez wiele lat używano skóry pozyskiwane z rozmaitych zwierząt, to obecnie praktycznie tylko skóry bydlęce są wykorzystywane na skalę przemysłową.
Produkcja skór – surowa skóra po zdjęciu ze zwierzęcia w rzeźni trafia do dealerów lub na specjalistyczne giełdy. Tam zostaje sprzedana i dostarczona do garbarni – obecnie większość garbarni znajduje się w Europie, a giełdy w Ameryce Południowej. Gdy skóra trafia do garbarni jest wstępnie zakonserwowana, aby uniknąć trwałych uszkodzeń na skutek rozpadu podczas transportu. Następnie skóry są oczyszczane z włosia i resztek tkanki mięsno-tłuszczowej, po czym są czyszczone przez płukanie w bębnach (w przeciwieństwie do starej metody zanurzania w kadziach). Oczyszczone skóry są garbowane. Garbowanie oznacza utrwalenie skór w taki sposób, aby nie poddawały się już naturalnym procesom gnilnym (związanie włókien skóry-kolagenu przez garbnik). Najczęściej spotykanym rodzajem garbowania skór, zwłaszcza meblowych, jest garbowanie chromowe. Jest ono bardzo charakterystyczne, bowiem po zakończeniu procesu błamy skór są wilgotne i mają kolor jasnoniebieski, stąd też nazwa „wet blue”. Średnia grubość skóry po garbowaniu to około 5mm. Skóry meblowe mają zwykle od 0,9 do 1,1mm(70%) lub 1,2 do 1,6mm – zależy to od gatunku skóry, który ma zostać otrzymany (wykonuje się wstępną selekcję pod kontem wielkości błamów i ich uszkodzeń). Pożądaną grubość uzyskuje się dzięki rozdwojeniu skóry w trakcie którego otrzymuje się „dwoinę” – dolną część powstałą po rozcięciu. Dwoinę także wykańcza się dalej podobnie jak skórę licową i wykorzystuje w produkcji. Ze względu na to, że włókna skóry w dwoinie są luźniejsze niż w skórze licowej nie jest ona tak odporna na rozerwanie i zniszczenie, dlatego wykorzystuje się ją na obicia boków i tyłów mebli. W związku z tym, że skóry znajdują się w różnym stanie należy dokonać ich selekcji pod kontem przydatności do konkretnego gatunku i jakości. Skóry mogą posiadać szereg naturalnych śladów takich jak blizny, ukąszenia owadów, żyły lub zrosty. W niektórych gatunkach ślady takie są akceptowane (skóry anilinowe), w innych nie. Skóry, które mają pozostać całkowicie naturalne są wykańczane bez żadnej ingerencji w ich wygląd. Te, które muszą zostać poprawione są mocniej lub słabiej szlifowane (korygowane). Korygowanie polega na zeszlifowaniu uszkodzonej warstwy wierzchniej i wyrównaniu ewentualnych ubytków. Następnie przebarwia się skórę, aby zbliżyć kolor w masie do koloru który będzie na jej powierzchni. Na lico przebarwionej skóry w danym kolorze można nakładać szeroką gamę kolorów pochodnych (od jasnych do ciemnych). Skóry przebarwione (crusty) są następnie suszone i poddaje się je działaniu preparatów zmiękczających. Tak przygotowane są barwione powierzchniowo (malowanie ciśnieniowe) i (jeśli były uprzednio korygowane) tłoczy się nową strukturę tzw. rys lica, który może być dowolny (np. o strukturze skóry krokodyla). Jeśli finalnym wyrobem ma być nubuck, lico jest szlifowane w różnych kierunkach, co daje efekt delikatnego włosia na powierzchni. Teraz pozostaje pakowanie i wysyłka do fabryki, gdzie skóra zostaje rozcięta według szablonu i wykonany zostanie finalny wyrób ze skóry.
Gatunki skór – w zależności od jakości gotowe skóry możemy podzielić na:
Aniliny – bez wątpienia należą do najdelikatniejszych dostępnych skór. Im więcej substancji chemicznych używanych jest do wykańczania skór tym jest ona gorsza w chwycie. Ponieważ do wykańczania anilin używa się stosunkowo mało chemii jest ona bardzo przyjemna i delikatna. Z drugiej jednak strony zabezpieczenie takiej skóry jest znikome i stąd jej duża wrażliwość podczas użytkowania. Aniliny mają naturalne lico i nie są malowane – są w całości przebarwiane transparentnym barwnikiem, który odkłada się nierównomiernie i uwydatnia naturalną strukturę. Można to porównać do bejcowania drewna, gdy słoje pozostają widoczne. Aniliny niezabezpieczone mają najmniejszą odporność na uszkodzenia, na światło i zabrudzenia. Do czyszczenia i konserwacji skór anilinowych polecamy Zestawy Pielęgnacyjne Leather Master® (Mini Kit, Midi Kit, Maxi Kit).
Półaniliny – skóry te są także bardzo miękkie, ale lico jest dodatkowo delikatnie barwione, co poprawia jego wytrzymałość. Surowiec jest taki sam jak w przypadku aniliny i lico jest także naturalne. Do czyszczenia i konserwacji skór półanilinowych polecamy Zestawy Pielęgnacyjne Leather Master® (Mini Kit, Midi Kit, Maxi Kit).
Pigmentowane – ten rodzaj skóry pokryty jest warstwą farby, ale lico jest naturalne lub dodatkowo poprawiane lub też modyfikowane przez tłoczenie. Lico nie jest jednak wcześniej korygowane. Do czyszczenia i konserwacji skór pigmentowanych polecamy Zestawy Pielęgnacyjne Leather Master® (Mini Kit, Midi Kit, Maxi Kit).
Korygowane i Pigmentowane – do tego gatunku skór błamy nie muszą spełniać najwyższych standardów jakości. Lico jest mniej lub bardziej zeszlifowane i pokryte warstwą farby, po czym zostaje wytłoczony nowy rys. Skóry te charakteryzują się najwyższą odpornością na użytkowanie, a ponieważ są równocześnie najtańsze stanowią większość na rynku. Do czyszczenia i konserwacji tego gatunku skór możemy używać całej palety produktów z naszego Sklepu On-line.
Nubuck – jest skórą, której lico zostało delikatnie przeszlifowane w różnych kierunkach (efekt delikatnego włosia). Często nubuck jest zabezpieczony przed wodą, jednak największym jego wrogiem jest tłuszcz. Do czyszczenia i konserwacji tego typu skóry należy używać tylko i wyłącznie produktów dedykowanych do nubucku (Foam Cleaner, ściereczki do nubuku i zamszu).
Zamsz – jest skórą, której spodnia strona (mizdra) została przeszlifowana i wyrównana. Włosie jest dłuższe niż w nubucku, ale charakterystyka użytkowania jest ta sama. Do czyszczenia i konserwacji tego typu skóry należy używać tylko i wyłącznie produktów dedykowanych do nubucku i zamszu (Foam Cleaner, ściereczki do nubuku i zamszu).